ایمن کالا

همه چیز درباره چراغهای راهنمایی

در سراسر کشورها، چراغ راهنمایی با کمک سیگنال های هوشمند  زمان توقف (قرمز) ، کند شدن حرکت (زرد) یا ادامه مسیر (سبز) را مشخص می کنند. این چراغ های راهنمایی به حفظ نظم در جاده ها کمک می کند.

در حالی که اکنون تقریبا همه ما با چراغهای راهنمایی آشنایی داریم اما این چراغها از روز نخست تا کنون تغییراتی قابل توجه را پشت سر گذاشته اند.

استفاده از چراغ راهنمایی در سیستم های ریلی ریشه در سالهای نخست 1800 دارد. مهندسان طراحی حرکت قطار به روشی نیاز داشتند تا بدانند چه موقع باید لوكوموتیوهای خود را متوقف كنند و چه زمانی حرکت كند شود. قرمز برای توقف انتخاب شد زیرا بیشتر مردم آن را با چیزی که احتمالاً خطرناک یا جدی باشد ارتباط می دهد. (مهمتر از همه ، قرمز دارای طولانی ترین طول موج بر روی طیف رنگ است و از مسافت های بیشتری دیده می شود ، به اپراتورها اجازه می دهد که زودتر کند شوند.) آنها همچنین از یک چراغ سفید استفاده می کردند تا نشان دهند که یک ترن می تواند برود و چراغ سبز نیز هنگام حرکت را مشخص می کند.

این کار کرد ادامه داشت تا زمانی که  مشخص شد اگر یکی از لنزها خاموش شود باعث سردرگمی می شود و یک چراغ سفید را نشان می دهد که نتیجه ای خطرناک دارد. برای مثال ، اگر یک فیلتر قرمز آسیب دیده باشد ، یک چراغ سفید را می بینید و فکر می کند که امن نیست. برای جلوگیری از این مشکل ، رنگ سفید از بین برده شد و رنگ زرد به آن اضافه شد تا نشان دهنده احتیاط باشد.

در انگلیس ، سیستم راه‌آهن برای چراغ راهنمایی اتخاذ شد ، حتی اگر از لحاظ فنی هیچ ترافیکی در وسایل نقلیه وجود نداشته باشد. درعوض ، مردم نگران واگن های اسب بودند که در سطح شهر حرکت و برای عابران پیاده خطرناک بودند. جان پیک نایت ، مدیر راه آهن متوجه این مسئله شد و به پلیس متروپولیتن لندن گفت که یک راه حل ارائه دارد که شامل یک چراغ راهنمایی است که افسران به شکل دستی چراغ را روشن و خاموش می کنند و در نتیجه می توانند جلوی رانندگی را بگیرند یا حرکت در یک مسیر را کند کنند اما پس از ظهور خودروهای بنزینی ، این سیستم دوام چندانی نداشت.

با این حال ، در اوایل دهه 1900 ، مشخص بود که باید کاری مؤثر انجام شود. در سال 1913 ، سال معرفی فورد مدل T ، بیش از 4000 تلفات در جاده ها رخ داد ، بسیاری از آنها به دلیل برخورد در تقاطع ها بود. ایالات متحده برای اجرای ترافیک از روش اجرای قانون استفاده و در نهایت از سیستم برقی استفاده کرد. این سیستم از رنگ زرد استفاده نکرد ، و مأموران ترجیح می دادند سوت بزنند تا رانندگان بدانند سیگنال در حال تغییر است. تا سال 1920 این روش ادامه داشت تا این که یک افسر پلیس دیترویت به نام ویلیام ال پوتز سیستم سه رنگی  قرمز ، زرد و سبز را ابداع کرد.

خرید چراغ راهنمایی

فروشگاه ایمن ترافیک کالا امکان خرید انواع چراغ راهنمایی مناسب برای هر نوع چهارراه یا معابر دیگر را فراهم نموده است. برای مشاهده انواع چراغ راهنمایی و خرید اینترنتی می توانید به سایت ایمن ترافیک کالا مراجعه نموده و در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر در این زمینه با شماره های داخل سایت تماس حاصل نمایید.

چراغ راهنمایی چگونه اختراع شد

چراغ راهنمایی لامپی از جمله قدیمی ترین انواع چراغ راهنمایی و رانندگی به شمار می آید. چراغ‌های راهنمایی از ابزارهای قدیمی برای کنترل ترافیک هستند. در این مطلب نگاهی به گذشته و آینده‌ی این چراغ‌ها خواهیم داشت. اگر قصد خرید چراغ راهنمایی را دارید و یا می خواهید اطلاعاتی از گذشته چراغ های راهنمایی و رانندگی کسب کنید با ما همراه باشید.

چراغ‌های ترافیک یا چراغ‌ راهنمایی در اکثر خیابان‌های همه‌ی شهرهای بزرگ و کوچک جهان وجود دارند. رنگ‌های قرمز، زرد و سبز این چراغ‌ این امکان را به ما می‌دهند که از بی‌خطر بودن عبور از تقاطع آگاه شویم و همچنین نوبت عبور را به عابران، رانندگان و دوچرخه‌سواران بدهیم.

اولین علامت ترافیکی

 قبل از اختراع خودرو هم ترافیک یک معضل بود. بنا به گزارش‌های موجود؛ در دهه‌ی ۷۰ قرن بیستم، مسیرهای عبوری لندن در ازدحام درشکه‌هایی بود که با اسب حرکت می‌کردند و عابرانی که قصد گذر از معابر را داشتند. در آن زمان، یک مدیر راه‌آهن بریتانیایی به نام جان پیک نایت برای کنترل ترافیک روشی مشابه کنترل حرکت قطار پیشنهاد داد.

در راه‌آهن‌ها از یک سیستم سمافور یا نشان‌بر استفاده می‌کردند که مجهز به دو دسته‌ی کوچک بود؛ این دسته‌ها اجازه‌ی عبور قطار را مشخص می‌کردند. در مدل پیشنهادی نایت، سمافورها در طول روز علامت‌های «ایست» و «عبور» را نشان می‌دادند و در شب هم از چراغ‌های «سبز» و «قرمز» استفاده می‌کردند. این لامپ‌ها گازی بودند و شب‌ها توسط افسرهای پلیس روشن می‌شدند.

به این ترتیب، اولین نشان ترافیکی دنیا در ۹ دسامبر ۱۸۶۸ در تقاطع بریج استریت و گریت جرج استریت بخش وست‌مینستر لندن، در نزدیکی کاخ وست‌مینستر نصب شد. بعد از این موفقیت، نایت پیش‌بینی کرد که پس از این، چراغ‌های راهنمایی بیشتری در سطح شهر نصب خواهد شد.

با این حال، تنها پس از گذشت یک ماه؛ در اثر نشت گاز، یکی از چراغ‌ها در مقابل صورت یک افسر پلیس منفجر شد و او را مجروح کرد. بنابراین این پروژه خطرناک اعلام شد و گسترش آن بلافاصله کاهش پیدا کرد.

شروع رقابت پتنت‌ها

پس از این حادثه، حدود چهار دهه طول کشید تا نشانه‌های ترافیکی محبوبیت دوباره‌ی خود را پیدا کنند. به‌خصوص در ایالات متحده که تعداد وسایل نقلیه‌ی بیشتری در جاده‌ها تردد داشتند. در اوایل سال‌های ۱۹۰۰ بود که چندین پتنت مختلف در این خصوص به ثبت رسید و در هر یک از آن‌ها ایده‌ی متفاوتی مطرح می‌شد.

در سال ۱۹۱۰، ارنست سیرین که یک مخترع آمریکایی بود، علامت ترافیکی خودکار را در شیکاگو پیشنهاد داد. در نشانه‌ی ترافیکی سیرین، از دو دستک غیر نوری صلیب مانند استفاده می‌شد که روی یک محور می‌چرخیدند و علامت‌های «ایست» و «حرکت» را نشان می‌دادند.

اولین چراغ های راهنمایی

اولین چراغ راهنمای نوری با رنگ‌های قرمز و سبز، در سال ۱۹۱۲ توسط لستر فرانس وورس وایر که یک افسر پلیس در سالت لیک سیتی بود، اختراع شد. این علامت یک خانه‌ی پرنده‌ی چهارطرفه بود که روی یک دسته‌ی بلند سوار شده بود. این چراغ راهنما در وسط چهارراه‌ها نصب می‌شد و یک افسر پلیس وظیفه‌ی تنظیم جهت آن را بر عهده داشت.

چراغ راهنمای قدیمی

به هر حال؛ این جیمز هوگ بود که توانست اعتبار اختراع اولین چراغ راهنمایی الکتریکی را از آن خود کندو سیستمی مبتنی بر طراحی پیشنهادی وی در آگوست ۱۹۱۴ در کلیولند طراحی شد. چراغ راهنمایی هوگ به‌طور متناوب از کلمات ایست «Stop» و حرکت «Move» به‌صورت نوری در چهار طرف چهارراه‌ها استفاده می‌کرد. از آنجا که این سیستم سیمی بود، پلیس و سازمان‌های آتش‌نشانی می‌توانستند در موارد اضطراری ریتم نور چراغ‌ها را تنظیم کنند.

در سال ۱۹۱۷، ویلیام گیگلیری در سان‌فرانسیسکو، پتنتی ثبت کرد که در آن اولین چراغ راهنمایی خودکار پیشنهاد شد که از دو رنگ سبز و قرمز استفاده می‌کرد. ضمن این‌که امکان تنظیمات دستی برای این چراغ راهنمایی فراهم بود. 

در سال ۱۹۲۰، ویلیام پاتس که یک افسر پلیس دیترویت بود، پیشنهاد داد در چراغ‌های راهنمایی خودکار رنگ زرد هم به‌عنوان علامت احتیاط اضافه شود.

در سال ۱۹۲۳، گرت مورگان یک چراغ راهنمای الکتریکی اتومات به ثبت رساند. مورگان اولین فرد آمریکایی-آفریقایی بود که در کلیولند خودرو داشت. ضمن این‌که او ماسک گاز را هم اختراع کرد. طرح مورگان بر روی یک ستون T مانند که سه موقعیت مختلف را نشان می‌داد، قابل استفاده بود؛ به این صورت که علاوه بر گزینه‌های «ایست» و «برو»، اولین چراغ راهنمایی بود که زمانی برای توقف یا عبور رانندگان در تقاطع‌ها لحاظ می‌کرد. یکی دیگر از امتیازات این طراحی، این بود که بر خلاف افزایش تعداد سیگنال‌های آن، هزینه‌ی تولید ارزانی داشت. مورگان حق اختراع خود را به قیمت ۴۰ هزار دلار به جنرال الکتریک فروخت.

اولین چراغ راهنمای الکتریکی در اروپا، در سال ۱۹۲۴ در برلین نصب شد. این چراغ راهنمای پنج طرفه روی یک برج بلند قرار داشت. در حال حاضر این چراغ راهنما به یکی از جاذبه‌های توریستی منطقه تبدیل شده است.

در دهه‌ی ۱۹۳۰ بود که علایم مربوط به حرکت عابران هم به چراغ‌های راهنمایی اضافه شد. در سال ۱۹۳۴، نشانه‌های «Walk» و «Don't Walk» برای اولین بار در نیویورک به‌صورت آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت.

چراغ راهنمای عابر

جان اس آلن، یک مخترع آمریکایی بود که اولین پتنت مربوط به چراغ راهنمای عابران را در سال ۱۹۴۷ ارائه داد. ضمن اینکه آلن پیشنهاد کرد سیگنال‌ نمایشی می‌تواند شامل عبارت‌های تبلیغاتی هم باشد!

بهبود ایمنی و کارایی

علایم راهنمایی و رانندگی روز به روز پیشرفته‌تر می‌شوند. به‌طوری‌که بیشتر این نشانه‌ها «هوشمند» شده‌اند و می‌توانند در هر زمان شرایط ترافیکی از جمله جهت، حجم و سنگینی ترافیک را نمایش دهند.

به عنوان مثال، شرکت زیمنس در حال اجرای پروژه‌ای در تمپای فلوریدا است تا فناوری اتصال به وسایل نقلیه را پیاده‌سازی کند. این سیستم اجازه می‌دهد چراغ‌های راهنمایی بتوانند به‌طور مستقیم با اتومبیل‌ها وارد ارتباط شوند و به دنبال آن ایمنی و بهره‌وری را بهبود دهند. این پیام‌های ارتباطی از طریق ۴۰ چراغ راهنمایی به خودروهای مجهز به این فناوری ارسال و روی آینه‌ی دید عقب خودرو یا صفحه نمایش روی داشبورد نمایش داده می‌شوند. این پروژه کارایی بالایی در ترافیک موجود در تقاطع‌ها از خود نشان داده است.

آینده چراغ‌های راهنمایی

با روی کار آمدن خودروهای بدون سرنشین، پیشرفت‌ بیشتری در زمینه‌ی علایم و چراغ‌های راهنمایی شکل خواهد گرفت. محققان آزمایشگاه City Lab دانشگاه MIT به‌تازگی یک سناریوی توصیفی در ژورنال PLoS ONE منتشر کرده‌اند که در آن خبری از چراغ‌های راهنمایی نیست؛ چرا که در آینده، تمام خودروها در ارتباط با یکدیگر هستند. از این‌رو برای گذر از یک تقاطع نیازی به توقف خودرو نیست و می‌توان با تنظیم سرعت به‌صورت خودکار و حفظ فاصله‌ی ایمنی از بین دیگر وسایل نقلیه عبور کرد. این سیستم انعطاف‌پذیر است و می‌تواند در مورد عابران و دوچرخه‌سواران هم اعمال شود.

نوآوری جدیدی که در توسعه‌ی چراغ‌های راهنما صورت گرفته، استفاده از هوش مصنوعی است و پروژه‌ای به نام  Surtrac روی این موضوع کار می‌کند. شرکت سازنده ادعا دارد که استفاده از این فناوری در چراغ‌های راهنمایی باعث می‌شود زمان عبور و مرور ۲۵ درصد کاهش پیدا کند؛ ضمن این‌که مصرف گازهای گلخانه‌ای به علت کاهش انتظار در پشت چراغ قرمز ۴۰ درصد کم‌تر خواهد شد. این سیستم می‌تواند منطقه‌ی بیشتری را تحت پوشش خود قرار دهد و در هر تقاطع تصمیم‌گیری لازم را داشته باشد.

خرید چراغ راهنمایی

با پیشرفت علم امروزه لامپ های رشته و هالوژنی جای خود را به ال ای دی داده است و چراغ راهنمایی ال ای دی  با مصرف پایین برق و پرتاب نور بیشتر، کاربردی تر به نظر می رسد. خرید چراغ راهنمایی سولار در مکان هایی که دسترسی به برق مقدور نیست و یا هزینه برق بالا است کاربردی خواهد بود. قیمت جراغ راهنمایی ال ای دی سولار نسبت به دیگر انواع چراغ راهنمایی بیشتر است اما در طولانی مدت با صرفه جویی که در مصرف برق می شود این هزینه جبران خواهد شد.

برای مشاهده و خرید انواع چراغ راهنمایی می توانید به سایت ایمن ترافیک کالا مراجعه نموده و اینترنتی سفارش خود را ثبت کنید و برای اطلاعات بیشتر می توانید با شماره های داخل سایت تماس بگیرید.